Mensen

Ik wil een indruk geven van de mensen hier in Cusco. Boeiend kwa kleur, gedrag, achtergrond. See for yourself:

Soms ziet het zwart van de mensen;Dit was op zondagmorgen, voorbereiding om te gaan marcheren. Verzamelplaats.

Het verkopende mensEen vrouw op zoek naar klanten. Spulletjes verkopend zoals poppen, geweven goed of vingerpoppetjes. Je ziet ze de hele dag door, van ´ochtends vroeg tot ´s avonds laat. Sommigen hebben een eigen stekkie, de meeste zwerven de hele dag langs toeristische plekjes.

De mens van de campoVrouwen uit de omliggende dorpjes van Cusco komen met hun groente en fruit naar de stad. Vinden gewoon ergens een plekje op de stoep. Overal in Cusco. Er is geen straat zonder.

Het alledaagse mensGewoon een straatbeeld in de wijk waar alle handel is voor de gewone mens uit Cusco. Kippen en vlees en andere waar, wordt langs de straat verkocht.

De schoenenpoetserDit is een officieel stalletje, maar er lopen tientallen mensen, ouderen en soms hele jonge kinderen met schoenpoets en een klein bankje rond, met name in parken, om maar te proberen een sol (kwartje) te verdienen.

Het arme mens;Wat moet ik hier aan toevoegen?

Het getekende mensEen schilderij op een tentoonstelling van moderne Peruaanse kunst.

Het bijzondere mensEen niet alledaagse ontmoeting met een man die net een boek had uitgebracht over een tekening uit de 16de eeuw en de plaats in de bergen waar die op terugslaat. Zie schaduw. Deze week is die schaduw te zien en wie weet ga ik mee de bergen in om hem te kijken. Een artikel hierover verschijnt binnenkort in de National Geographic.

Het gelukkige mens!
Tja als je dit allemaal ziet, wat wil je dan nog meer?

7 Lammetjes

Als lammetjes naar de slachtbank of als lammetjes in de wei zo blij? Dat laatste geldt voor mij. Maar wat heb ik te maken met lammetjes??? Wel de titel van dit berichtje is mijn nieuwe adres: Siete Borreguitos B-8 Cusco. Super. Ik heb mijn internetaansluiting en om alvast een tipje van de sluier op te lichten een foto van mijn uitzicht als ik 's ochtends aan mijn barretje zit te ontbijten.

Wie wil zo niet de dag beginnen? Ben druk bezig 'lappen' te kopen om over de bankjes en stoelen te gooien. Heb kaarsen gekocht en supertoeristische aardewerken troep om dekaarsen in te zetten en het hier een beetje op te leuken (is dat niet een Rotterdamse term??) . Ik heb namelijk 7 lichten, gelijk aan TL verlichting aan het plafond hangen in de woonkamer. Peruanen weten echt wat gezelligheid is, ha ha. Dus werk aan de winkel, maar het begint hier inmiddels al gezellig te worden. Salud!

Zoveel te doen, zoveel te vertellen....

Nou ik zit in mijn nieuwe huis. Geweldig, heerlijk: licht, schoon, uitzicht, warm en warm water de hele dag. Mijn eerste boodschappen zijn gedaan, als ik het huis uitloop en de deur opslot draai, of bij terugkomst weer opendraai denk ik: ja hier woon ik nu! Gaaf gevoel. Ik woon in Cusco. Het enige dat nog ontbreekt is de internetverbinding. Kwestie van een kabeltje doortrekken zegt de eigenaar. Morgen gaat het echt gebeuren. Ik hoop het maar, want ik heb veel antwoorden op emails opgespaard om ze lekker thuis aan mijn eigen tafel te kunnen beantwoorden. Dus alsjeblieft nog even geduld.
Ondertussen gebeurt er ontzettend veel wat ik allemaal zou willen vertellen, met foto´s zou willen larderen, maar het komt er dus even niet van. In het heel kort: spaans is een lastige taal wat mij betreft. Af en toe heb ik het idee dat ik dit nooit ga leren. Al die verschillende verleden tijden en al die uitzonderen. Aan de andere kant maak ik ondertussen grapjes in het spaans, dus laat ik het maar noemen ´met vallen en opstaan´.
Ik heb zaterdag met alle leraressen gevolleybald. Erg leuk. Ze wilden allemaal met mij in het team omdat ik zo lang ben. Heb geprobeerd iedereen tevreden te stellen. Viel weer even niet mee na zoveel jaar om die bal goed over het net te krijgen, maar iedereen was zeer content met mijn spel, dus dan ik ook maar. Zondag een ontzettend mooie wandeling gemaakt berg op naar Incaruines, met een medestudent, een vriend van de familie (home-stay) en een dochter van de familie. Foto´s daarvan gaan zeker nog komen. Na mijn verhuizing s´middags nog even naar de stad (tentoonstelling van moderen kunst, die toen wij aankwamen gesloten bleek te zijn) en mijn medestudent zijn camera is toen gestolen, dus wij naar het politiebureau. Waarschijnlijk is het gebeurd toen wij ten overstaan van zo´n 200 peruanen in de maling werden genomen door staatartiesten. Wij verstonden er niets van maar probeerden zo goed mogelijk te antwoorden op hun vragen. Was toch wel leuk. We stonden goed in de belangstelling. Mogelijk was dat het moment dat een dief zijn kans zag, of toch net niet. We weten het niet. Wel behoorlijk sneu: al je foto´s en daarmee herinneringen weg.
Zo mischien komen er moren dus weer wat foto´s, maar ik moet het eerst nog maar zien dat de aansluiting er is.
Weer een keer Suerte voor iedereen!

Big spender

Ik heb een appartement. Ik voelde me er helemaal goed toen ik er binnenkwam. Een ruime woonkamer met keuken en barretje, internetaansluiting, magnetron, twee wc´s en een grote slaapkamer met ruimte voor vier slaapplaatsen (wie komt er langs?) en een badkamer. Hele dag door warmwater en ik hoef voor deze woning slechts 36 traptreden op. Ik verzeker je dat dat nog steeds vermoeiend is op deze hoogte, maar het kan veel slechter. Vannacht lang liggen nadenken of ik het nou moest doen of niet. Het is een flink bedrag 280 dollar, dat is hier echt behoorlijk. Had ik niet beter wat goedkoper kunnen gaan wonen en het overige geld gebruiken voor de mensen hier? Het is echt heel triest gesteld met heel veel mensen. Mijn spaanse practicumlerares woont in een adobehuisje (klei) van twee kamers en dat met 5 kinderen (leeftijd 2 tot en met 10). Als ik met haar naar de markt ga, wat we regelmatig doen, dan koop ik haar meestal een kilo appels, waar ze reuze blij mee is. Af en toe drinken we een jugo en dan schrikt zij van de (toeristen)prijs. Ik wil gewoon leuk zitten. Maar het geeft je wel te denken. Als ik met haar over de markt loop en een trainingspak zie voor 49 sol (12,50) dan wil ik dat gelijk kopen (heb het morgenochtend nodig voor volleybal buiten), maar ik koop maar niet, want dat vind ik zo rot voor haar. Toen ze de prijs van mijn apartement hoorde tuimelde ze ook zowat achterover. Ik heb intussen besloten dat wil ik hier ´goed´doen, dan zal ik het tenminste zelf goed moeten hebben. Dus voor die 200 euro zeg maar ga ik toch enkele maanden wonen. Sinds mijn besluit heb ik ruimte in mijn hoofd voor allemaal projecten en vrijwilligeszaken. Ik moet het nog bestuderen dus ik zal er nog niet teveel over roepen. Zondag verhuis ik en dan heb ik heerlijk mijn eigen plek. Ben ik ook af van het peruaanse eten dat ik twee maal per dag krijg. Heb er wel al voor gezorgd dat ik er een maal per dag vanaf ben. Dan zorg ik dat ik in de stad eet. Lekker een gezonde salade of gewoon een sandwich. Bij de familie waar ik woon krijg ik veel rijst en aardappelen, soep met pasta erin, aardappel, ei en rijst. Ik overdrijf niet het zit allemaal in diezelfde soep. Vandaag hadden we aardappelsoep. Ik ben echt een makkelijke eter, maar de laatste dagen weet ik niet hoe ik het weg moet krijgen. Mijn darmen waarderen het peruaanse eten ook niet echt. Dus vanaf zondag verwcht ik weer helemaal een gelukkig mens te zijn. Binnenkort meer over de Cuy, cavia, want daar heb ik een hele mooie foto van. Tot snel en misschien wel vanuit mijn nieuwe huis!

Vakantie

Dat is het antwoord op een vraag van Mario. Ik merk dat ik nog steeds druk ben met onthaasten en genieten van Cusco. Verder ben ik erg druk op zoek naar een woning en ik heb er tot nu toe een stuk of 7 van binnen gezien. Het makkelijkste is een gemeubileerde woning (twee kamers) en die zijn te vinden. Ik hoop vrijdag een beslissing te kunnen nemen. Het kost wel veel tijd om te zoeken. Een adres hier vinden is niet zo makkelijk. Meestal wordt er een wijk aangegeven en een nummer, bv B15. Ga er maar aan. Een wijk is groot en zoek dan maar het juiste gedeelte. Toch is het heel erg leuk om al die Peruaanse huizen van binnen te zien en de mensen. Ik aas op een appartement met uitzicht over Cusco, helaas moet ik er wel zo´n vijftig trappen voor op. En dat op bijna 4 km hoogte!
Verder ontzettend veel indrukken. Iedere dag is het hier wel feest. Vandaag is het de dag van de student, tevens boekenweek en eerste dag van de lente. Afgelopen weekend was het feest en komend weekend is het weer een ander feest. Het is niet bij te houden, maar ze kunnen er hier wat van!!!
Vanavond eet ik mijn eerste cuy (cavia) uit het hok dat naast mijn kamer staat i.v.m de verjaardag van John (de initiatiefnemer van de school en de stichting). Doet me erg denken aan Yoep van ´t Hek. Sinds gisteravond ligt ie gevild in de koelkast samen met de konijnen die we eten. Zo dat waren weer even wat wetenswaardigheden. Er is nog veel meer te vertellen, maar dat bewaar ik voor de volgende keer. Nu op naar de cuy!

Piaza de Armas

Het Piaza neemt een heel belangrijke plaats is in het dagelijks leven van de mensen uit Cusco, maar zeker ook in dat van mij. Ik dronk er mijn eerste Pisco Sour 2 weken geleden, ik keek er naar het defile dat iedere zondag plaatsvindt. Tijdens het defile hebben verschillende groepen de kans zich te presenteren. Het is de grootste hobby hier om te marcheren. Van heel klein (3 jaar, bijna zielig) tot heel oud, loopt hier met een vlag of geweven doek met de naam erop van wat zij vertegenwoordigen. Veelal zijn het scholen, collegios en universiteit, maar ook bijvoorbeeld de boekhouders uit de stad en de kunstenaars. Propaganda voor de groep. En ongeveer de enige 'sport' die ze hier allemaal beheersen. Het plaza is goed voor een bankje in de zon, waar ik dan tracht mijn huiswerk te doen, maar ook voor een lekkere 'jugo de pina' of pina met yoghurt om ook de nodige vitamientjes binnen te krijgen. (Foto vanuit cafe) Gisteravond zat ik heerlijk op een balkon bleek er een autoralley langs te komen. Veel herrie, maar weinig spektakel. De lokale bevolking dacht daar anders over. Met z'n allen op de auto af en op de foto. En de auto's zelf, tja gewoon middenklas wagens met veel en grote uitlaat. In ieder geval is er iedere keer iets te beleven en ik zal er dus heel veel blijven komen. Nog even mijn laatste belevenis: de man waarmee ik in Lima op een terrasje heb zitten praten zat eergister in 'mijn' cafe Trottomundo aan het Piaza. Het cafe van veel (Nederlandse) toeristen. Erg leuk om hem zomaar weer tegen te komen. Natuurlijk hebben we gezellig weer iets gedronken. (balkon rechtsmidden is dat van Trottomundo,)Het gebeurt allemaal op het Piaza!

Eindelijk vrijwilligerswerk

Ik ben een eerste klus begonnen. Nog niet volledig uitgeziekt, maar ik hoef ook niet op bed te liggen dus er kan wat gebeuren. Met 4 uur Spaans en wat huiswerk vul je je dag niet tenslotte. Het project waar ik me voorlopig zo´n drie middagen in de week mee bezig ga houden is het schrijven van een voorlichtingsprogramma voor moeders (en vaders) die hun kinderen achterlaten op het kinderdagverblijf van Fairplay. Het kinderdagverblijf moet binnenkort het levenslicht zien en in ruil voor de verzorging van de kinderen overdag, wordt aan de ouders gevraagd 1 avond per week te komen voor informatie over onderwerpen als hygiene, voeding, sexuele voorlichting, etc. De inhoud en de manier waarop de voorlichting wordt gegeven (toneel/discussie/etc.) daar mag ik mijn gedachten over laten gaan. Ook over eventuele subsidieaanvragen hiervoor. Veel googlen, niet proberen het wiel opnieuw uit te vinden en binnen mijn netwerk proberen informatie op te halen. Wie nuttige tips voor mij heeft of organisaties kent die zich hier ook mee bezig houden: ik hou me aanbevolen!
Suerte! maar weer.

Inferma dos y mas

Dacht dat ik eroverheen was, maar bleef behoorlijk hoesten. Naar een privekliniek geweest en ik blijk bronchites te hebben. Niet ontzettend erg natuurlijk, maar leuk is nog steeds anders. Rustig aan doen, antibiotica en uitzieken. Door de medicijnen misselijk en overgegeven. Nu, drie dagen later gaat het weer ietsje beter. Maar ieder etensgeurtje hier maakt dat ik bijna naar de wc moet rennen om over te gaan geven. Het eten zelf helpt er ook niet bij. Zo dat was weer even klaagzang, maar vandaag ben ik heel rustig naar een museum geweest en dat was verschrikkelijk mooi. Pre-colombiaanse kunst. Dus ik kan er weer een beetje tegen. Dank voor alle leuke, lieve en mooie berichtjes op mijn weblog. Ik hoop jullie allemaal binnenkort te emailen.

Inferma!!!!!!!!!!!!!!

Ziek! Vier dagen heb ik met hoge koorts in bed gelegen en nog ben ik niet beter, maar de koorts lijkt weg. Dat zet je aan het denken. Alleen in Cusco, geen kant op kunnen, vreemd eten, waar je het minst trek in hebt als je eigenlijk toch al helemaal bijna niets wilt eten (Ik doe een moord voor een boterham met kaas ipv soppa's met pasta erin of aardappel). Niet naar het internet kunnen. Eenzaam, maar hoort erbij. Gevolg van een keuze, maar ja dat bedenk je weer niet echt vanuit Nederland dat je ook gewoon ziek kunt worden. Gelukkig veel aardige mensen om me heen die me er goed doorheen hebben geholpen met adviezen, warme thee, medicijnen en vooral veel water (2 liter per nacht: bedenk maar eens hoe vaak je daardoor naar de wc moet....). Omdat het inmiddels weer de goede kant uit gaat zie ik het leven weer iets zonniger in. Dat was de afgelopen dagen wat lastig. Foto's van roze huis in straat is de school en tevens home-stay, binnenplaats (links schoollokalen, bruine deur beneden rechts keuken, waar we eten) en mijn kamer waar inmiddels links gordijnen hangen. Achter het grote raam loopt een stukje bergwand. Dus niet veel uitzicht.

Eerste week Cusco

Toeterende auto’s, de hele dag en meestal voor niets. Als mens moet je sprintjes trekken bij het oversteken, geen enkele eerbied. Stakingen, stakingen, stakingen. Ditmaal tegen de hoger wordende prijzen, dus geen busvervoer en een dag zelfs geen taxi’s. De hele dag bij alle maaltijden: mate de te. Ontzettend veel kleine winkeltjes waar ze allemaal hetzelfde verkopen, wc-papier, fruit, groente, water, etc. s‘Nachts is het 3 graden, het huis heeft geen verwarming. Na mijn koude douche ‘s morgens (kamer net nieuw en nog geen warm water) kruip ik weer in bed om op te warmen. Overdag 4 lagen aan om te kunnen pellen. De waarde van het geld blijft me verbazen. Het kost hier allemaal niets. Een ritje van 20 min. Naar de stad kost 3 soles, dat is drie kwartjes. Een uur internetten 1 sol. Voor de start en landingsbaan van het vliegveld is een muur gezet, omdat de mensen de baan gebruikten om op hard te lopen. In middels komen er per dag zo’n 15 vluchten aan uit Lima. Er is een honderden meters lange tribune gezet om te kunnen kijken. Honden, de straten zijn vol met honden. Geen zwerfhonden, maar die beesten worden hier niet uitgelaten maar gewoon de straat op geschopt. Soms zie je wel zo’n 8 honden die met elkaar optrekken. Muchos bedelaars, en superarme mensen, wat hebben wij het in NL toch goed! Dat realiseer je je ook pas als je geen verwarming in je kamer hebt, geen water om de wc door te trekken na 2 uur s’middags en geen water uit de kraan om te drinken. Ik eet twee warme maaltijden per dag van twee gangen en ben afgevallen. 2 uur grammatica in de ochtend en daarna 2 uur practicum, ofwel met mijn lerares de stad in. Kletsen (wat ik uiteraard wel doe) en verbeterd worden (veel). 2 uur huiswerk voor de volgende dag. Om 6 uur in de ochtend wakker en rond 9 uur ’s avonds naar bed. Veel gezelligheid met andere studenten. Ik ben oud! Kookles met alle studenten en leraressen. Vooral gezellig en lekker gegeten. Mijn eerste Pisco Sour (vgl met mochitos) pas na een week in Cusco. Alcohol sloeg in als een bom. Cusco ligt op 3400 meter hoogte. Dat werkt niet mee. Genieten in de middag op een pleintje met spelende kinderen in San Sebastian (waar het huis tevens school staat, zo’n 20 min van het centrum), mijn huiswerk doen op een bankje in de zon op de Plaza de Armas. Heel veel wandelen door het centrum met al z’n ontelbare winkeltjes met sieraden en Alpaca. En nog veel en veel meer! Suerte!