Afscheid Ernesto!!, welkom droge tijd??

Hoi hoi allemaal. Het was even stilte aan het front. Druk, druk, druk. Herkennen jullie dat? Webpagina's schrijven, brainstormsessie om een restaurant beter te laten lopen, van alles regelen voor mijn pleegzoon en verder??? Ik ben hier inmiddels behoorlijk lang en nog kan ik uren wandelen in Cusco en allemaal nieuwe dingen ontdekken. Bijvoorbeeld de eerste plantenwinkel (verder kun je alleen planten kopen op de zaterdagmarkt). Ik heb een Franse bakker gevonden met bruin brood! Heerlijk. Hoe je daar naar kunt verlangen. En dan ook nog met de door mijn moeder meegebrachte pure hagelslag. Genieten. Het eten is hier meestal lekker, maar gewoon een lekker stuk oude kaas en dus bruin brood, dat is er eigenlijk niet.
Ernesto die hier was voor de graduacion van Fredy is weer naar huis en ik moet zeggen het was supergezellig. En erg fijn om met een Nederlandse vriend te kunnen praten. Dat is zeker iets wat ik mis, mijn vrienden.



Gewoon een heerlijk avondje doorzagen over iets en het vertrouwde dat je met elkaar hebt. In mijn eentje blijft het, ondanks de contacten die ik wel heb opgedaan, toch ook heel alleen.
De laatste middag van Ernst zijn bezoek hebben we met een groot deel van de familie gegeten om hem uit te luiden. Op de foto de afscheidsspeech van Ernesto.


De avond ervoor hadden we een onderonsje met Maribel, Elisa, Alcides, Ernst en ikzelf zei de gek. We hebben gekletst en gedanst, afwisselend op cumbia, salsa, rock en 'onze' muziek. Erg spontaan en leuk. En tot diep in de nacht terwijl het gewoon doordeweeks was en er de volgende dag weer naar school gegaan en gewerkt moest worden. Kinderen gaan hier sowieso laat naar bed, gelijk met de ouders. En dan lig ik er dus allang in :-(



Het wordt tijd dat ik weer eens ga reizen, want er valt nog zoveel te zien in dit land, maar omdat ik ook steeds drukker raak komt het er eigenlijk steeds minder van.
Het gaat erom weer de juiste balans te vinden.

We hebben de afgelopen twee weken druk gekorfbald, ja echt, ik heb mee gedaan in een demonstratiewedstrijd. Na 20 minuten was ik echt helemaal op en af. Misschien had het er mee te maken dat ik een jongen mocht verdedigen. Die was zo supersnel (jaar of 25, tja.....) dat ik al na vijf minuten zwaar stond te hijgen. Maar we hebben het ook maar geweten aan de hoogte (al zou je misschien denken dat ik na 5 maanden wel gewend zou moeten zijn, nee dus). Door een slimme truc heb ik een journalist zo gek gekregen mijn plaats in te nemen in de tweede helft, zodat hij het spelletje zelf kon ervaren. Hij trapte erin, maar heeft met veel plezier de tweede helft uitgespeeld. 's avonds was ik uitgebreid in beeld op TV, met mijn superbe spel. Het was leuk. Met de IKF (Internationale Korfbalfederatie) zijn we nu aan het kijken hoe we de sport hier verder kunnen laten gedijen. Men is er hier in Cusco enthousiast voor. Saskia is nu ergens anders, in Calca, hier ongeveer anderhalf uur vandaan, dus een en ander zal wel bij mij terechtkomen voorlopig. Nog drukker!!



Zo, dat was weer een kleine update. Heel langzaam beginnen hier weer wat toeristen binnen te druppelen en de druppels uit de lucht komen wat minder naar beneden: einde van de regentijd in zicht. Suerte a todos!