Van Cusco naar Puno

Nou was ik toch helemaal niet van plan om nog eens terug te gaan naar Puno (3800 meter hoogte aan het Titikakameer, het hoogste meer ter wereld). Ik was daar 6 jaar geleden en het was er in mijn herinnering toeristisch en koud. Niet normaal koud. De handschoenen die ik er kocht zes jaar geleden zitten nog steeds in mijn regenjas en die kwamen ook ditmaal weer erg van pas. Ik was er om het jaarfeest te vieren van de Virgen de Candelaria, het carnaval van Puno op uitnodiging van Marco, de vriend des huizes van mijn homestayfamilie. Samen met zijn vriendin logeerden we bij zijn oom en tante. De reis erheen duurde 7 uur (met de bus). De reis was schitterend. Het landschap veranderd van berglandschap in een wat vlakker landschap, kaal, met kuddes lama's en bergen in de verte, maar wel op 4200 meter hoogte.

In de bus leuke gesprekken gehad, ik was de enige toeriste en dat leverde me een uitnodiging op met mensen (een lerares en een politieman) een keer een dagtocht te maken naar Chinchero, de enige belangrijke ruine hier in de buurt die ik nog niet heb gezien. Vooral het nieuwe mensen leren kennen en zodoende kennismaken met de cultuur interesseert me buitengewoon. Dus over twee weken ga ik met deze mensen gezellig een dagje uit.
In Puno aangekomen zocht ik het stadion alwaar ik Marco en Ruthi zou ontmoeten. De hele dag waren er in het stadion dansen. De volgende dag zouden we naar de optocht gaan kijken, waarin 67 wijken en bedrijven zich zouden presenteren al dansend. Ruim 60.000 dansers in een 4 km lange dansoptocht. Super!!!!. Dansen is hier de nationale sport bij uitstek. Na aankomst begon het te regenen en was het dagprogramma afgelopen. We gingen naar een polleria, een kiptent. Patatje kip. Altijd lekker. We ontmoeten daar neven en nichtjes van Marco. Familie is hier heel belangrijk.

Na het eten zouden we de stad onveilig gaan maken, maar we werden al snel verjaagd door de regen. Met kletsnatte sokken door lekke schoenen liep ik een avond rond. Bij oom en tante was reuze gezellig. Leuke gesprekken en de avond afgesloten met gitaar en liedjes zingen. Jawel zelfs ik: bij Hotel California was het mijn beurt. Ik moest zingen want ik sprak engels. Nou kennen velen van jullie mijn zangkunst, dus dat de anderen een leuke avond hadden dat begrijp ik nog steeds niet, tenzij het juist door mijn geweldige zingen kwam. Kan natuurlijk ook. Volgende morgen een plekje gezocht op een van de tribunes. Daar zaten we om 10.00 uur en daar gingen we weg om 18.00 in de avond. Een superervaring rijker! De hele dag optochten met dans, saaie van de oudere garde met maar weinig beweging, maar wel met heel mooi gekleurde jurken. De jongeren gaven juist veel actie te zien, de chica's in sexy rokjes en de chico's met hitsige bewegingen. En dan de costuums die ze allemaal droegen met al die kleuren. Geweldig, geweldig, zo mooi. De hele dag door werd er van alles verkocht.

We konden rustig blijven zitten, want alles kwam langs, water, fruit, lunch, bier, paragua's, (paraplu's en die dag niet voor de regen maar voor de zon). Dus 8 uur later met superverbrande armen (muy stupido) gingen we voldaan richting bus. Die zou om half 9 vertrekken naar Cusco en er weer 7 uur overdoen. We hadden slaapstoelen, maar ik kan niet slapen op een stoel. En koud dat ik het had. Daarbij had ik een echte peruaanse boerin op de stoel naast mij, met al haar spullen rondom haar en dat maakte dat ik haar de hele nacht ongeveer op mijn arm voelde slapen. Om half vijf in de nacht kwamen we weer in Cusco aan. Kapot was ik, maar het was het weer eens waard. Ik plak de foto's maar onder elkaar. De meesten zijn van de optocht. Schitterend!!!!!!






Ik kon weer eens moeilijk kiezen. Dit is werkelijk een fractie van wat ik heb geschoten. Zoveel kleuren, zoveel dansen, zoveel mooie mensen, zoveel genietende mensen.













En eeh, Do as the Peruvians do!!!