vrijdag 26 september 2008
Big spender
Ik heb een appartement. Ik voelde me er helemaal goed toen ik er binnenkwam. Een ruime woonkamer met keuken en barretje, internetaansluiting, magnetron, twee wc´s en een grote slaapkamer met ruimte voor vier slaapplaatsen (wie komt er langs?) en een badkamer. Hele dag door warmwater en ik hoef voor deze woning slechts 36 traptreden op. Ik verzeker je dat dat nog steeds vermoeiend is op deze hoogte, maar het kan veel slechter. Vannacht lang liggen nadenken of ik het nou moest doen of niet. Het is een flink bedrag 280 dollar, dat is hier echt behoorlijk. Had ik niet beter wat goedkoper kunnen gaan wonen en het overige geld gebruiken voor de mensen hier? Het is echt heel triest gesteld met heel veel mensen. Mijn spaanse practicumlerares woont in een adobehuisje (klei) van twee kamers en dat met 5 kinderen (leeftijd 2 tot en met 10). Als ik met haar naar de markt ga, wat we regelmatig doen, dan koop ik haar meestal een kilo appels, waar ze reuze blij mee is. Af en toe drinken we een jugo en dan schrikt zij van de (toeristen)prijs. Ik wil gewoon leuk zitten. Maar het geeft je wel te denken. Als ik met haar over de markt loop en een trainingspak zie voor 49 sol (12,50) dan wil ik dat gelijk kopen (heb het morgenochtend nodig voor volleybal buiten), maar ik koop maar niet, want dat vind ik zo rot voor haar. Toen ze de prijs van mijn apartement hoorde tuimelde ze ook zowat achterover. Ik heb intussen besloten dat wil ik hier ´goed´doen, dan zal ik het tenminste zelf goed moeten hebben. Dus voor die 200 euro zeg maar ga ik toch enkele maanden wonen. Sinds mijn besluit heb ik ruimte in mijn hoofd voor allemaal projecten en vrijwilligeszaken. Ik moet het nog bestuderen dus ik zal er nog niet teveel over roepen. Zondag verhuis ik en dan heb ik heerlijk mijn eigen plek. Ben ik ook af van het peruaanse eten dat ik twee maal per dag krijg. Heb er wel al voor gezorgd dat ik er een maal per dag vanaf ben. Dan zorg ik dat ik in de stad eet. Lekker een gezonde salade of gewoon een sandwich. Bij de familie waar ik woon krijg ik veel rijst en aardappelen, soep met pasta erin, aardappel, ei en rijst. Ik overdrijf niet het zit allemaal in diezelfde soep. Vandaag hadden we aardappelsoep. Ik ben echt een makkelijke eter, maar de laatste dagen weet ik niet hoe ik het weg moet krijgen. Mijn darmen waarderen het peruaanse eten ook niet echt. Dus vanaf zondag verwcht ik weer helemaal een gelukkig mens te zijn. Binnenkort meer over de Cuy, cavia, want daar heb ik een hele mooie foto van. Tot snel en misschien wel vanuit mijn nieuwe huis!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hola amiga guapa!
Que t'al? Hoy esta el dia por la nueva casa por te! Als dit tenminste op spaans lijkt. Het is nu half tien haagsche tijd en waarschijnlijk de laatste van vier mooie nazomerdagen. En iets is zo mooi als de eerste week van de herfst als de zon schijnt, en ik ben blij dat ik 2 dagen vrij ben. Ik ben een weekje onzichtbaar geweest op je blog, want ik had de tijd hard voor mezelf nodig. Maar nu heb ik weer tijd om te reageren op de flinke stappen die nu hebt genomen. "een eigen huis, een plek onder de zon....." Zal best een emotionele dag worden. Niet alleen wordt je morgen wakker in een 'eigen omgeving', je neemt ook afscheid van de mensen met wie je de afgelopen 4 weken veel hebt meegemaakt. Want zoals je over haar("je pleegmoeder") schrijft, geeft aan dat je in korte tijd een leuke band met haar (en de rest van het gezin) hebt opgebouwd. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je een eigen plek wilt, want het verschaft je inderdaad de ruimte om te doen wat je wilt doen. En zoals je het beschrijft, lijkt het me een heel leuk huis en voor onze begrippen ben je natuurlijk spekkoper ondanks de 36 traptreden. Dat zal uiteindelijk ook zorgen voor een redelijke conditie. Als je tenminste bereid bent je tempo aan te passen aan de omgeving waar je woont. Leuk dat je je ondertussen bezig houdt met het opzetten van een mogelijkheid om vrouwen hun kinderen laten onderbrengen in een kinderdagverblijf. Sociale kwesties bieden je altijd een goeie mogelijkheid om een samenleving te leren kennen. Nou, ik wens je vandaag veel sterkte met het zeulen van zware tassen naar je "penthouse" maar er zijn vast wel krachtige mannen (peruaans of anderszins) die jou daarbij willen helpen. Je moet maar snel een plaatje van je nieuwe "loft" op het blog zetten.
liefs en groetjes van mij
ahoy carolien,
hier in zeeland lopen ze altijd een beetje achter, vandaar dat ik pas vandaag (op de dag des heeren) voor het eerst je blog lees.
mooi dat je nu niet alleen in zoetermeer maar ook in cusco een eigen plek onder de zon hebt. en al weer zo riant.
wat ik me afvroeg: wordt er op vier kilometer boven n.a.p. ook op hoog niveau gepingpongd?
groet van koen
Een reactie posten